Sinds de militaire staatsgreep in 2013 van de huidige Egyptische president Abdel-Fattah al-Sisi, is het land ruim tien jaar lang geconfronteerd geweest met een aanzienlijke golf van terroristisch geweld. In de provincie Noord-Sinaï betrof het een insurrectie van jihadistische rebellen die zich vanaf 2014 affilieerden met de terreurgroep Islamitische Staat (IS) en opereerden onder de naam Wilayet Sinaï (WS). In de rest van Egypte betrof het hoofdzakelijk islamistische antiregime-terreurgroepen die soms waren geassocieerd met de verboden Moslimbroederschap of met al-Qaida. De situatie in Libië en Gaza had bij momenten een, weliswaar beperkte, impact op de veiligheidssituatie in Egypte. De acties van de terroristen vielen samen met de installatie van een robuuste militaire dictatuur, die hard optreedt tegen elke vorm van islamistische of seculiere oppositie. Voorts heersen er aanzienlijke economische problemen, die de levensstandaard van de bevolking ernstig hebben aangetast.
Onderzoek op basis van literatuur en Armed Conflict Location & Event Data Project (ACLED) wijst uit dat zowel in Noord-Sinaï als in de rest van het land het geweld de laatste jaren significant is teruggevallen. Een combinatie van een volgehouden counterinsurgency-strategie door het leger, allianties met lokale tribale milities en, in het laatste stadium van het conflict, het nemen van amnestiemaatregelen, heeft het Egyptische regime in staat gesteld om de activiteiten van WS in het gebied vrijwel volledig te elimineren. In de rest van Egypte zijn politie en veiligheidsdiensten erin geslaagd een aanzienlijk aantal terroristische cellen te ontmantelen, in die mate dat ook daar het geweld op een historisch laag niveau is teruggevallen. In 2023 en de eerste helft van 2024 werden in Egypte door ACLED nauwelijks nog terroristische incidenten opgetekend. Het geweld in Egypte beperkt zich heden tot hardhandig optreden van politie en veiligheidsdiensten tegen opposanten en gebeurlijke sectaire incidenten gericht tegen de christelijke gemeenschap.
Tijdens het conflict tussen regime en jihadisten zijn ook burgers het slachtoffer geworden van het geweld en zijn door alle strijdende partijen ernstige mensenrechtenschendingen gepleegd.
Policy
La politique définie par le commissaire général se fonde sur une analyse approfondie d’informations récentes et détaillées sur la situation générale dans le pays. Ces informations ont été recueillies de manière professionnelle auprès de diverses sources objectives, dont l’Agence de l’Union européenne pour l’asile (AUEA), le Haut-Commissariat aux réfugiés des Nations unies (HCR), des organisations internationales de défense des droits de l’homme, des organisations non gouvernementales, ainsi que la littérature spécialisée et les médias. Pour définir sa politique, le commissaire général ne se fonde donc pas exclusivement sur les COI Focus publiés sur le site du CGRA, qui ne traitent que de certains aspects particuliers de la situation du pays. Le fait qu’un COI Focus date d’un certain temps déjà ne signifie donc pas que la politique menée par le commissaire général ne soit plus d’actualité.
Pour examiner une demande d’asile, le commissaire général tient non seulement compte de la situation objective dans le pays d’origine à la date de la décision mais également de la situation individuelle et des circonstances personnelles du demandeur. Chaque demande d’asile est examinée au cas par cas. Le demandeur d’asile doit montrer de manière suffisamment concrète qu’il éprouve une crainte fondée de persécution ou court un risque réel d’atteintes graves. Il ne peut donc se contenter de renvoyer à la situation générale dans son pays mais doit également présenter des faits concrets et crédibles le concernant personnellement.
Pour ce pays, il n’y a pas une note de politique de traitement disponible sur le site Internet du CGRA.