In september 2014 namen de Houthi’s in Sanaa de macht over en in februari 2015 verdreven ze de toenmalige president Hadi, die eerst naar Aden en vervolgens naar Saoedi-Arabië vluchtte. De Houthi’s breidden ondertussen het door hun gecontroleerde gebied uit.
Op 25 maart 2015 startte een militaire coalitie geleid door Saoedi-Arabië een campagne van luchtbombardementen in Jemen om de Houthi’s uit te schakelen. Samen met de Verenigde Arabische Emiraten (VAE), die voornamelijk grondtroepen voor de coalitie leverden, slaagde deze erin om de Houthi’s weg te dringen uit het zuiden van Jemen. In het noordwesten hielden de Houthi’s evenwel stand en bouwden ze hun eigen staat uit.
De VAE richtten vanaf 2015 verschillende gewapende groeperingen op die ze anno 2025 nog steeds ondersteunen en kunnen gebruiken om onrechtstreeks hun belangen veilig te stellen. Daarnaast behouden de VAE een beperkte eigen militaire aanwezigheid in Jemen.
In Aden ontstond er in 2017 de Southern Transitional Council (STC) als nieuwe vaandeldrager van de Zuidelijke Beweging. De STC nam in augustus 2019 de macht over in Aden en creëerde zo een open conflict met de Jemenitische regering. Na een mislukte vredesovereenkomst riep de STC in april 2020 zelfbestuur uit waarna de gewapende confrontaties opnieuw toenamen. In augustus 2022 veroverde de STC nog de provincie Shabwah op regeringstrouwe troepen.
Aan de westkust van Jemen slaagde Tareq Saleh erin om vanaf 2018 met steun van de VAE een eigen zone te controleren. In de provincies Hadramawt en Mahra slaagden lokale tribale groepen erin om een eigen autonomie uit te bouwen, los van de Jemenitische regering en de STC.
Er vonden verschillende rondes van mislukte vredesgesprekken plaats die gepaard gingen met gedeeltelijke wapenstilstanden. Een laatste vredesovereenkomst ging in op 2 april 2022 en raakte in oktober 2022 niet verlengd. Toch houdt er sindsdien een kwetsbare wapenstilstand stand die door alle partijen grotendeels gerespecteerd wordt. Er vinden nog gevechten plaats, maar die zijn zeldzamer en in het algemeen vallen er minder slachtoffers. Saoedi-Arabië voerde sinds april 2022 geen luchtbombardementen meer uit in Jemen.
In april 2022 nam Hadi ontslag ten voordele van de Presidential Leadership Council (PLC) onder leiding van al-Alimi. De PLC viel echter al snel ten prooi aan onderlinge twisten en oogt zwak. Binnen de PLC is er een breuklijn tussen al-Alimi en de STC die manifest een eigen bestuur nastreeft. Militair en politiek is al-Alimi afhankelijk van Saoedi-Arabië terwijl de STC nog steeds de steun van de VAE heeft. De Houthi’s zijn er ondertussen in geslaagd om in het westen van Jemen hun eigen gebied onder controle te houden. In Hadramawt zwelt de roep om zelfbestuur ondertussen ook aan.
De gevechten tussen de verschillende strijdende partijen en de bombardementen van de Saoedi-geleide coalitie veroorzaakten al zware schade aan de Jemenitische infrastructuur en economie. De humanitaire situatie is zeer slecht en tal van bronnen bestempelen het als de ergste humanitaire crisis ter wereld. Er is een groep van 4,5 miljoen Internaly Displaced People (IDP’s) in Jemen, al neemt het aantal nieuwe IDP’s af sinds de vredesovereenkomst van april 2022. Bij de gevechten vielen er al een groot aantal burgerslachtoffers. In 2020-2021 bleef hun aantal ongeveer gelijk en in 2022 tekende zich een lichte daling af vanaf de vredesovereenkomst. In 2023 en 2024 zette deze daling zich verder door.
Volgens de bronnen maken de verschillende strijdende partijen zich bij de gevechten schuldig aan schendingen van het internationaal humanitair recht. Er zijn meldingen dat de Houthi’s, de Jemenitische regering en de STC zich schuldig maken aan arbitraire detenties en verdwijningen. Er doen zich incidenten voor waarbij civiele objecten beschoten worden en de Houthi’s maken veelvuldig gebruik van landmijnen.
Politique de traitement
La politique définie par le commissaire général se fonde sur une analyse approfondie d’informations récentes et détaillées sur la situation générale dans le pays. Ces informations ont été recueillies de manière professionnelle auprès de diverses sources objectives, dont l’Agence de l’Union européenne pour l’asile (AUEA), le Haut-Commissariat aux réfugiés des Nations unies (HCR), des organisations internationales de défense des droits de l’homme, des organisations non gouvernementales, ainsi que la littérature spécialisée et les médias. Pour définir sa politique, le commissaire général ne se fonde donc pas exclusivement sur les COI Focus publiés sur le site du CGRA, qui ne traitent que de certains aspects particuliers de la situation du pays. Le fait qu’un COI Focus date d’un certain temps déjà ne signifie donc pas que la politique menée par le commissaire général ne soit plus d’actualité.
Pour examiner une demande d’asile, le commissaire général tient non seulement compte de la situation objective dans le pays d’origine à la date de la décision mais également de la situation individuelle et des circonstances personnelles du demandeur. Chaque demande d’asile est examinée au cas par cas. Le demandeur d’asile doit montrer de manière suffisamment concrète qu’il éprouve une crainte fondée de persécution ou court un risque réel d’atteintes graves. Il ne peut donc se contenter de renvoyer à la situation générale dans son pays mais doit également présenter des faits concrets et crédibles le concernant personnellement.
Pour ce pays, il n’y a pas de note de politique de traitement disponible sur le site Internet du CGRA.